Kalemim yettiği ve dilimin döndüğünce  çok şey paylaşacağım inşallah … Şiirler, hikayeler, hadisler ve kıssalarla renklendireceğim.

Gelişen teknoloji ile birlikte günümüz insanı iletişimden kopuk, konuşmaya hasret  ve yalnız. Herkesin koşuşturduğu bu  hayatta biraz olsun kendimizi dinleyelim, gerçeklerle yüzleşelim  ve şükretmeyi asla ihmal etmeyelim…

Daha çok yaşantımızdaki önemli noktalara  değinmek istiyorum. Toplumu insan oluşturur bu demek oluyor ki ilk olarak bireysel  yaklaşmakta fayda var.  Umarım  faydalı olur şimdilik küçük bir şiirle  ayrılıyorum. 

İnsanhane

Ne kadar garip değil mi insan?

Kitaplar cilt olur yazsan,

İnsanı insanlar yaşlandırıyor ,

Kapanmaz olmuş yaranın neresini sarsan.                                                                                                                                                 

Kimseyi görmeden yürür bakarak yere,

Madem öyle neden duvarın yarısı pencere,

Bu  ikilemler aslında bizi bize düşüren,

Hemfikir  olmamak için mi  başınızdaki bere.

Birde nedir bu hırs yarışı ,

Unuttuğumuz bir şey var kolların bedeni sarışı,

Ne zaman uyanacağız bu mahmurluktan,

Duymazmıyız, hep yanıktır sazın çalışı.

İnsanların arası ve çay soğutulmaz ,

Bir süre sonra yalnız durulmaz,

İyileşecek yara kaşınırmış ,

Bu yüzden eşe dosta gönül koyulmaz.