O yıllar...
O zaman futbolun tadı bir başkaydı.
Eskilspor desen Aksaray Kaymakamlık Kupası’nda hormonsuz şampiyondu.
Eskil’de görev yapan birkaç öğretmenle birlikte yüzde 100 yerli ve milli bir takım.
Kimler yoktu ki!
Kalede Mustafa Mutlu (Çorbacı), Kıyasettin Oruç.
Milli liberolarımız Rasim Böğe ile birlikte sağ bacağından bandajı hiç eksik etmeyen Kemal Tura.
Sert ve düzgün şut, surat ve hız dersen Yusuf Altan, Halil Güç.
Orta sahada bir maestro Mustafa Tosun.
Bir profesyonel edasında meşin yuvarlağa yön veren, yırtıcı forvet Recep Çelen.
Estetik dedin mi akla o gelirdi.
Taşkesikli Tahsin Meral değil de sanki Meksikalı Hugo Sanches. Voleleri unutulmaz.
Ya Özgiray kardeşler; Ramazan ve Abdülkadir kardeşler. Irsi miydi neydi bilmem kafa toplarında bir numaraydılar.
Necati Altan, Yaşar Kaçıran, Sıtkı Altan, Duran Mutlu (Dayı), merhum Muhittin Altan Eskil’in futboluna renk katan tecrübeleriydi.
Ahmet Güç’ün (Kınık) suratı kimde vardı Allah aşkına.
Ahmet Görür Hoca top ayağındayken pergelin dik duran sağlam ayağıydı sanki mübarek, etrafında kendinden top almaya çalışanlarda diğer uzun ayak. Ahmet Hoca’nın etrafında dön babam dön, ama topu alman ne mümkün.
Ya Çölün-Gölün Maradonası Cuma Böğe’ye ne demeli.
10 yaşında koskoca adamların içinde sırıtmadan top oynardı.
Eskil’de değil de İstanbul’da doğsaydı. Başarılarla dolu futbolculuk hayatının ardından önemli bir kulübün başındaydı şimdi...
Karabela Mustafa Cirit’imiz vardı...
Atilla Altan, Ferhat Acar, Musa Ünlü, merhum Ali Kesmez, Abdürrahim Sanlav, Nuri Turgut, İbrahim-Yusuf Keskin futbol denilir de sizler unutulur musunuz?
Bir de merhum Mustafa Görür Emmi'miz vardı. Maçlarda Eskilspor'a karşı en küçük bir yamukluk olsun Mustafa Emmi tepkisini ilk koyan olurdu. Allah rahmet eylesin.
İşte o yıllarda 1. Lig’de de en fazla 2-3 oyuncu oynatabilirdi kulüpler.
Yabancılarda bizdendi sanki...
10'da 9'u Yugoslav....
Simoviç, Prekazi, Şekerbogoviç, Repçiç, Pesiç, Kovaçeviç, Seydiç, Haliloviç, Lukovcan, Zalad...
Türk takımlarının Avrupa Kupaları maçlarını tadı-tuzunun yanında kuzu kebap  yavan kalırdı.
Senden olan oyuncuların Avrupalı rakiplerine karşı sahada verdiği mücadelede kendimizi bulurduk. 
Şimdi Avrupa kupaları maçlarını izliyoruz.
Rakip yabancı, bizdekinin yüzde 90’u farklı milletlerden.
O yüzden o maçlar eski tadını vermiyor!
Elbette sporun rengi, ırkı, milliyeti olmaz!
Ama senden olanın verdiği haz da bir başka.
İşte Bölgesel Amatör Lig’de mücadele eden Eskil Belediyespor.
Bizden var sadece iki cengaver.
Yani dün, ismini saydığımız nice güneşler Eskil'de battı gitti sahip çıkan olmadı.
Bugün fedakar bir yönetim var. 
Takımımız var, ama senden meşin yuvarlağın arkasında koşacak, top oynayan yok.
O yüzden de futbol eskisi gibi tat vermiyor be ustam!