Yıllardır devam edegelen bir kavgamız var kendi içimizde ikilik diye.

Etrafımızda birçok uğraş varken biz hep birbirimizle uğraş içerisindeyiz. Birilerinin elinden tutarak yukarı çıkartmak varken birileri birilerinin üzerine basarak yukarı çıkma gayreti içerisinde. Sanki altta kalanın canı çıksın dercesine.  

Hep birileri kendi menfaati peşinde koşturup durmakta. İlçemizin en büyük sorunu bence kendi içinde ittifak halinde olamamasıdır.

Yıllardır Eskil’in geri kalmasının da gelişmemesinin de en büyük sebeplerin başında uygulanan ikilik anlayışı. Tek bir çatı altında birleşememesidir.
Etrafımızda ki simalar değişiyor, insanlar değişiyor, gelen ebedi âleme uğurlanıyor. Siyasi ideolojiler bizi öyle bir hale getirilmiş ki Müslüman kardeşimizin cenazesini dahi seçer hale gelmişiz. Bu holiganlık nereye kadar.

Geçenlerde Eskil gazetemizde bir yazı okumuştum cahiliye devri bitti mi? diye.

Zihniyetler hep aynı cahiliye devri ilçemizde zirve noktasını yaşamakta. Çünkü değişen hiçbir şey yok. Ne yazık ki farklı düşünemiyoruz. Dünyaya bakış penceremiz hep aynı. Hep ben ve beni destekleyenler. Ya diğerleri ne olacak onu hiç düşündük mü? Bu egoistlik değil de Bencillik değil de nedir?   

Bu kavga ne zaman başladı bilemeyeceğim lakin son zamanlarda had safhaya ulaşmış olduğunu da söylemeden edemeyeceğim.

İlçenin yarısı aynı kanun ve hükümden yaralanırken diğer yarısı aynı kanun ve hükümden mahrum bırakılması da bu ikilik kavgasının en büyük örneği olsa gerek. Bu nasıl bir anlayış hala anlam veremiyorum. Hani aday adayların kullandığı bir slogan var ‘‘büyük düşün diye’’ hakikaten de çok büyük düşünmek daha elzem olsa gerek. Oysa bir yaratılıştan beri biriz. Bakın bizim yaratıcımız olan Rabbimiz bir, İnancımız bir, Peygamberimiz bir, Kâbe’miz bir, Ülkemiz bir Ülkümüz bir kısaca biz biriz beraberiz. Allah bizi bu topraklarda bizi bir birimiz kardeş eylemiş o zaman bu kavga ne diye? 

Son olarak kim bizleri bu hale getirmiş veya getirmek istiyorsa onları buradan açıkça kınıyor onları adalete davet ediyorum.

Artık söylenecek söz kalmamış gelecek yazımızda görüşmek dileğiyle sözlerime Şeyh Edebali’ye ait olan şu mısralarla son vermek istiyorum.  “Haklı olduğun mücadeleden korkma! Bilesin ki atın iyisine doru yiğidin iyisine deli derler.”