Çocukları olmayan aileler, hep  üzüntülü ve huzursuz olurlar. Şüphesiz ki, çocuğu verecek olan Allah Teâlâ hazretleridir. Bize düşen, “tıbbi ve manevi” yöndeki sebepleri güzelce yerine getirdikten sonra  Allah’a tevekkül etmektir. Bu hususta;

Allah’ı Zül Celal Hz. Âyeti Kerîmede şöyle buyurmakta: “Göklerin ve yerin mülkü (ve hükümranlığı) yalnız Allah’ındır. (O) dilediğini yaratır; dilediğine kız çocukları, dilediğine de erkek çocuklar bağışlar.” “Yahut (dilediğine) hem erkek, hem de kız evlâtlar verir. Dilediğini de kısır bırakır. Şüphesiz o, hakkıyla bilendir, (her şeye) kâdirdir.24]

Şu bir gerçektir ki, bazı ailelerin çocukları beş, on veya yirmi seneden sonra olmaktadır. O hâlde kendi kendimize üzülüp sıkıntıya girip telaşa kapılmaya gerek yok. Çünkü, bizim evladımızın olmasının veya olmamasının, hayırlı ve hayırsız olacağını bilemeyiz. Yalnız,“kadere râzı olan kederden emin olur.”   

Hikaye

Bir ailenin yedi kızı olur. Baba her kız çocuğunun dünyaya gelişinde  hanımına kızar. Bir daha kız doğurması durumunda kendisini boşayacağını  söyler. Nitekim kadın bir erkek evlat doğurur. Baba buna sevinir, çocuğu elbebek gül bebek yetiştirirler. Nihayet şımarık bir delikanlı olur. Baba ile oğlun arası açılır, nihâyet iş kavgaya dönüşür. Delikanlı, kavga sırasında  eline bir bıçak alır ve babasının sırtına saplar. Baba ölür. Baba mezara, delikanlı da hapishaneye götürülür.

Hani Erzurumlu İbrahim (k.s.) “Tefvizname” adlı şiirinde:

Deme niçin şu şöyle,

Yerincedir ol öyle,

Bak sonunu seyreyle,

Allah görelim ne’yler,

Ne’ylerse güzel eyler.

İşte bir şey isterken illâ da olsun diye murat etmemek, olmazsa da illâ olsun diye inat etmemek gerek, Çünkü her şeyin hayırlısını Allah bilir, biz bilemeyiz. Yapılacak hususlar: Çocuk isteme niyeti üzere; Sadaka verilmeli, 100, adet Tövbe istiğfar edilmeli, 100, adet salâvat-ı şerife getirmek, ayrıca gece yarısı kalkıp teheccüd namaz kılıp duâ edilmelidir. Bizler sebebine sarıldıktan sonra Allah’a tevekkül etmeliyiz, ve’s-selam.