(S, Buhârî  C, 12. S, 5450 H. No: 1) Hem kendisinin ve hem de başkasının ıslahıyla meşgul olan, elbette sadece kendi nefsiyle meşgul olup onu ıslâh etmeye çalışan bir kimse ile bir olamaz. Bu sebepledir ki, aile efradının eziyetlerine tâhammül etmek, Allah yolunda cihat etmenin mesabesindedir.

Ebu Hüreyre (r.anh) anlatıyor: Resûlüllah (a.s.) buyurdular ki: "Bir dinar var Allah yolunda harcadın, bir dinar var köle azat etmede harcadın, bir dinar var fakirler için tasadduk ettin, yine bir dinar var onu da ailen için harcadın. İşte (hep hayırda harcanan) bu dinarların sana en çok sevap getirecek olanı ehlin için harcadığındır." (Müslim, Zekat 39, (995).

Ebu Mes'ud el-Bedri (r.anh) anlatıyor: Resûlüllah (a.s.) buyurdular ki: "Müslüman kişi, ailesinin nafakası için harcar ve bundan sevap umarsa bu ona sadaka olur.”  (Buhari, Nafakat 1, İman 41; Müslim, Zekat 48, (1002); Nesai, Zekat 60, (5, 69);  Burada ihtiyaçlarını karşılamadan maksat, önce maddi ve manevî yönde bilgilendirilip cahillikten koruması, sonra da gücünün yettiği kadar maddî ihtiyaçlarını karşılayarak başkalarına muhtaç edilmemesidir. Erkek, vazifesini zamanında ve yerinde yapmaz ise başkaları bu boşluğu doldurur.

Bu ilâhi hükme göre, erkek âile teşkilatının başkanı, kadının reisi ve hâkimidir. Kadın ise kocasının emrinde onun yardımcısıdır. Buna göre kadın kocasının meşru olan bütün emirlerine itaat etmesi ve mubah olan bütün isteklerini (meşru bir mani bulunmadıkça) yerine getirmesi farzdır. Meşru olmayan, haram ve kötü olan emirleri olursa ona itâat yoktur. Çünkü kaide şudur: “Allah’a isyan edilecek yerde, kula itaat yoktur.! (Ramuz’ul Ehadis, H. No: 5990)  Devam edecek...