Öyle yâ altın ve gümüşün ayarını anlamak için bir ölçü vardır ki, o ölçüye kıyas ederek anlaşılır. İyi bir Mü’min hayırlı Müslüman olmanın ölçüsü de, güzel ahlaklı olmaktır. Ahlakî güzelliğinin ölçüsü ise, Peygamber Efendimizin örnek ahlakına kıyas ile ölçülür. Şimdi kendilerinin hayırlı ve iyi bir insan olduğunu iddia edenler; hanımına karşı hayırlı olup olmadığını ölçsünler.

Hayırlı bir adam olmanın ölçüsü ailesine, hanımına, çoluk çocuğuna ve bütün ev halkına karşı şefkatli, güler yüzlü, iyi ve güzel bir şekilde davranmaktır.

Telefonla konuşurken ve başkalarıyla sohbet ederken kibar ve beyefendi gibi davranıp da çoluk-çocuğuna hanımına, ev halkına gelince aslan kesilmek, surat asmak ve öfkelenmek, sinir küpü kesilmek hayırlı bir erkek olmanın özelliğinden değildir.

Efendimizin bir başka ölçüsü de şudur: “Sizin hayırlınız, ailesine hayırlı olanınızdır. Ben ise ailesine en hayırlı olanınızım." Efendimizin bu uyarı ve mübarek öğütlerinden anlıyoruz ki, hayırlı ve olgun Müslüman olmanın göstergesi, önce aile efradına karşı iyi olmak ve hoşgörülü davranmaktır.

Evine güler yüzle giren, ailesine selâm verip hâl-hatır soran ve onların yüzlerini güldürüp sevindiren, rahatlatan babalar, ailesi tarafından sevilir ve dört gözle eve gelmesi beklenir. Evine geldiği zaman hanımı, çoluk-çocuğu, babamız geldi, diye sevinirler. Böyle bir baba olabilmek, ancak bilinçli iman sahibi olmak ve sünnet-i seniyeye uymakla mümkün olabilir.

Ne yazık ki, bazı babalar evine geldiği zaman asık suratıyla pireyi deve edercesine her şeyi abartıp eşi ve çocuklarına karşı korku ve dehşet saçar.  Ev halkı o geldiği vakit hep tedirginlik yaşar, “Eyvah yine geldi! Şimdi, tekrar bağırıp çağırmaya başlayacak” ona görünmemek için odalarına çekilirler. Birbirlerini görmedikleri için de aralarında hep mesafe bulunur. Bu mesafe, davranışlar değişmediği sürece sıkıntı ortadan kalkmaz.

Aklı başında olan bir kişi ailesine eziyet etmez ve kendisini sevdirmeyi bilir. Akıllı ve bilinçli insan kendisini aile fertlerine dünyanın en hayırlı, en sevimli insanı olarak kabul ettirmeli ve Efendimizin güzel ahlakını kendisine örnek edinmelidir.

Evde kırılıp dökülen şeyler için hoşgörüsüz davranıp bağırıp çağırmak, kaba ve aşağılayıcı sözlerle aile halkının kalplerini incitmek, onların gönüllerine korku salmak, hayırlılığa işaret eden bir davranış değildir. O kırılıp bozulan eşyaların yenisi alınıp konabilir; ama incinen gönüller kolay kolay tamir edilmez.

 Yunus Emre ne güzel söylemiş:

Derviş Yunus der hoca

İstersen var bin hacca

Hepisinden iyice

Bir gönüle girmekdir

 Yine bir başka anlamlı söz:

Kalbimin telini kırma,

Eklesen de düğüm kalır.

 Unutulmamalıdır ki, insanların bütün sözleri ve işleri, manevi kamera ve film şeritlerine kaydedilmektedir. Kıyamet günü insanoğlunun karşısına dünyada yaşadığı hayat filminin kaseti ve sidisinde aynen çıkacak ve herkes kendi filmini tek tek seyredecektir.

Allah zü’l-Celâl Hz. Kur’an-ı Kerim’de, “Erkek ve kadından her kim inanmış olarak iyi bir iş yaparsa onu (dünyada) hoş bir hayatla yaşatırız, onların ücretlerini yaptıklarının en güzeliyle veririz ”buyurmaktadır. Şu halde,  îman sahîbi olan müminler hanımına, evladına ve çevresindekilere karşı görevlerini yerine getirmek için çaba sarf etmeli ve bu ayetlerdeki müjdelere nail olabilmek için, gerçek hayatı yaşayıp yaşamamada iyi düşünmeli ve kendisini hesaba çekmelidir.

Rivâyet olunur ki bir zât-ı muhterem: “Ben Allah’a itâatte ve ibâdette kusur ettiğim zaman hatamı, hanımımın ve bineğimin bana karşı yaptığı itâatsizlikte görüyorum” demiştir. Demek ki olumsuzluklar çıktığı zaman insanlar hatayı önce kendisinde aramalıdır. Toplum olarak şunu unutmayalım ki, hayırlı bir koca ve hayırlı bir hanım olmak, önce temel eğitim olarak insan ve inanç ilmihal bilgilerimizii yeniden gözden geçirmeliyiz ve bu husustaki eksikliklerimizi kur’an ve sünnet ölçüleriyle gidermeliyiz.