Tarih Boyunca Çarmıha gerilenler adlı kitapta hasımlarını en ağır cezalara çarptırılan, akla hayale gelmedik işkenceler yapan zorbalara dair bir çok hikaye yer almaktadır. İçleri kin ve nefretle dolu bu zorbalar, o insanları cezalandırmaklada kalmamış, öfke ve kinlerini dindirmek için onları çarmıha germiştir. Ne tuhaf değil mi? Öldükten sonra çarmıha gerilen beden ne acı duyar, nede başka bir hiz. Çünkü ruhu bedenden ayrılmıştır.  Fakat onu öldürten zorba bu yaptığı ile kendisini biraz daha rahat hissetmektedir.

Şurası bir gerçektir ki, hasımlarına karşı böyle bir kin veya nefretle dolu kimselerin  hastalıklı kişilikleri kesinlikle huzur bulmayacak ve mutluluğu tadamayacaktır. Çünkü içlerinde ki kin ve nefret hasımlarından önce onları yakıp yıkmaktadır.

Ne garip değil mi? Bazı Abbasi halifeleri hayattayken öldüremedikleri bazı Emevi hasımlarını kabirlerinden çıkartmış, bir çoğu çürümüş kemik yığını olan  o kimseleri tekrar kırbaçlatmış, çarmıha gerdirmiştir. Bütün bunlar kör kinin şahlanışıdır.

Halbuki bu gibi durumlardan en zararlı çıkan bizzat intikam peşinde koşandır. Zira o, kini yüzünden sinirlerini harap eder.

“ yalnız kaldıklarında size besledikleri kinden dolayı parmaklarını ısırırlar. Deki; Ölün kininizle ( Ali İmran 3/119)

“Kendisine haksızlık edilen, eziyet gören ve hasımlarının baskısına uğrayan bir kişinin yapabileceği en faydalı hareket, samimi bir tövbeyle Rabbine yönelmekten başkası değildir. Çünkü mutluluğun alameti; kafasını ve kalbini kendisine çevirmesi, günah ve kusurlarını görmesi ve bunların ıslahıyla meşgul olmasıdır. Böyle yaptığı takdirde başına gelenler üzerinde düşünmeye vakit bulamazlar.

Her halükarda başarıya ulaştırmak ve doğru yola iletmek Allah’ın elindedir. O’nun verdiğini engelleyecek, engel olduğunu verecek hiçbir güç yoktur. Kimsede Allah’ı bilmeden, onun irade ve kudreti olmadan bunu başaramaz.