Dinimiz İslam ve buna paralel olarak Türk Toplum Yapısı’nda dünden bugüne yaşlıya hürmet, saygı vardır.

Çok değil 30 sene evvele gidelim. Bugün evlatlar arasında çoğu zaman meydan muharebesine sebep olan ihtiyar anne, babanın yeri o zamanlar evin başköşesiydi.

Bugün ise ne yazık ki o anlayıştan uzaklaşıyoruz.

Öyle ki kimileri yalnız başına bir köşede hayatını sürdürürken, kimileri ise çok uzaklarda huzurevlerini mesken tutmuş durumda.

Bu noktada Eskil Kaymakamlığı’mız ve Eskil Belediye Başkanlığı’mıza önemli iş düşüyor.

İşte geçenlerde Eskil’de tek başına yaşayan 99 yaşındaki Atiye Teyze’nin yaşam mücadelesi vardı.

Efendim ben bilmem! Çocuğu varmış, yokmuş.

Kaymakamlığımız ve belediyemiz bu tür insanlara sahip çıkacak?

Nasıl mı?

Geçenlerde bir resmi kuruma ziyarete gittim. Orada çalışan personelin yanında misafir gibi oturan birisi vardı.

Sordum, bu kim?

“Bize TYP kapsamında gelen personel” dedi.

Ne iş yapar peki? Dedim.

“Ne olsun işte getir, götürle akşamı yapar” dedi.

Hani askeriyede Paşa’nın postası olur ya. Bu arkadaşımız da oradaki memurun postasıydı sanki!

Yani devletin güzel bir istihdam projesinin sonucunda bile o personeli belki çalıştıracak yer bulamıyoruz.

Alın size proje…

O kişiler yalnız yaşayan hemcinslerine destek olsalar.

Yani bir çok kurum ve belediyede olduğu gibi, “yaşlıların kişisel temizlik, ev temizliği, küçük onarım, tadilat işleri ve gidecekleri yerlere kadar refakat edilmesi gibi ihtiyaçlarının yanı sıra, hastane, piknik, gezi ve ev ziyaretleri gibi sosyal ve kültürel hizmetlerde kendisine destek olunsa.”

Böylece;

1. Çalışan personel için faydalı olacak. Net bir görevi olacak. Aldığı parayı kuruşuna kadar helalinden kazanmış olur.
2. Kurum için faydalı olacak. Önemli bir sosyal projeye imza atacak.
3. Ömrünün son demine gelmiş, güçten-kuvvetten düşmüş insanlara destek olunacak ve bu durum Müslüman-Türk Toplum Yapısının dünden bugüne gelen genlerindeki yaşlıya saygının en somut hali olacak.