Keçilerden bir tanesi biraz nazlı büyümüştü, daha körpeyken anasını kaybettiği için biberonla beslenmiş ve insanların ona olan yakınlığını istismar ederek her defasında çobanların baş belası olmuştur.

Körpeyken pamuk gibi yumuşak olduğundan ona Bumbuk adını takmışlardı.

Bumbuk aslında çok zeki bir keçiydi, lakin küçük çobanlara etmediğini bırakmazdı.

İkindi vakti gelip tüm sürünün kıra yayılmaya gittiği esnada bir anda ortalıktan kaybolur, evin yakınlarındaki daha önceden tespit ettiği bir taş deliğine kafasını sokar, öylece beklerdi saatlerce. Ne zaman ki çoban, köpeğini yallayıp yola koyulursa o zaman ortaya çıkar, melemeye başlar ve tüm hane halkının huzurunu bozardı. Bu olay birkaç kez tekrarlanınca tüm sürünün yanında bir de Bumbuk olmuştu çobanın görevi.

Sürüye ayak uyduramayan keçilerin akıbeti genellikle bir kurt ya da ayı tarafından parçalanmak yahut ilk gelen misafire ikram edilmek olmuştur.

Bumbuk’un sonu da hazindi.

Çadırın hemen yakınındaki çukurda topalak kazan ayıya rastlamıştı o.

Postunun bir parçasını ve başını ardıç yosunlarının altında bulmuştuk, yani ayıdan arta kalanlarını.