"Ben bir kadınla evlenmek istedim ve kadını gizlice görmeye çalıştım. Sonunda onu kendi hurma bahçesinde gördüm." diye arkadaşlarına anlatınca onlar :"Sen Resûlüllah'ın ashabından olduğun hâlde bunu yaptın mı?" diye ayıpladılar. O da: “Ben Resûlüllah (s.a.v)’ın, "Allah bir kimsenin kalbine bir kadınla evlenme arzusu attığı zaman, ona bakmasında bir beis yoktur! Dediğini işittim dedi. (K. SitteTerc ve Şerhi.C. 17, Sh, 192. H, No: 587)

Yine Muğîre İbnu Şû’be anlatıyor: Resûlüllah (a.s.)'a gelip evlenmek istediğim bir kadından bahsettim.” Bana: “Git onu bir gör! Bu, onunla muhabbet ve ünsiyetinizin devamı için daha uygundur” dedi. Ben de Ensardan bir kadının yanına geldim, onu ebeveyninden istedim ve Resûlüllah (a.s.)'ın sözünü onlara haber verdim. Onlar sanki bundan hoşlanmadılar. Hıdr denen hususi hücresinde bulunan kız bunu işitmişti. Bana, Resûlüllah (a.s.), sana bakmanı emretmişse bak! Aksi takdirde Allah aşkına bana bakma!” dedi. Sanki kız da bu bakma işini büyütmüştü. Muğire sözüne devamla dedi ki: “Ben kıza baktım ve onunla evlendim." Muğire kızla aralarındaki uyuşmayı da zikretti. (K. SitteTerc ve Şerhi.C. 17, Sh, 193. H, No: 589)

Kıza bakmada erkek tarafı, talip olduğu kızdan veya ailesinden olumsuz cevap aldığı zaman, bunu hoşgörüyle karşılamalıdır. Bazı aileler yakın akrabalara dünürcü olduklarında, kızı vermedi diye onlara senelerce küsüp kin tutmamalı. Bazı kimseler ise bu durumu daha ileri götürüp zor kullanarak alma yoluna gidiyorlar. Bu tür davranışlar İslâm’a uygun iyi bir hareket değildir. Nitekim İslâmî kurallarla çelişen bir yanlışlıkla evlilik yapmaya kalkışmak, sonu pek hayır getirmeyen bir davranıştır.

Diğer bir husus da kızı olan kimseye, erkek tarafı bakmaya gider, kızı beğenirler ve ona talip olurlar. Onlar da kızlarını isteyen aileye vermek istemiyorlarsa anne ve babaları, uygun bir dille bu işin olmayacağını bildirmeleri gerekir. Kız tarafı kırıcı olmadan, güzellikle cevap vermeli, talip olan kişileri, asla küçümsememeli, hoş karşılamalıdır.