Sınır namustur.

Yani bir memleketin mahrem alanıdır.  O alana pat diye daldın mı sıkıntı olur....

Bugün Eskil Karatepe’de ilçenin sınırını elinde söğütle birkaç kahraman çoban bekliyor!

O çobanlar;

25 binlik ilçenin toprağını korurken bir asker gibi 24 saat nöbette…

Tehlikeden haber veren sirenleri köpekleri…

Silahları kızılcık değnekleri…

Tankları eşekleri ve gittiği yerde coşkuyu hissettirmek için mehter olarak zil, tıkırdak, çan ve kereklerle mütevazı bir mücadeleyi sürdürüyorlar!

Çünkü onlar her Eskilli’yle aynı kaderi paylaşıyorlar…

Kimsesizler, sahipsizler…

Görevi sınırı korumak ve onlara güvenli ortam oluşturacakların; kimisi sosyal medyada memleketi kurtarıyor, kimisi sidik yarışında, kimisi de Kelektömeği’nde mangal keyfinde…

Bu yüzdendir ki belki bir köyümüz kadar büyüklükte olan Kırgıl’ın Koruması gelip bir güzel ayar veriyor onlara…

Çoban deyip geçme onlar için ise onur her şeyin önünde….

Gözlerden ırak mücadeleyi kendileri dişe diş sürdürüyor.

Öyle ki belki bu çobanlar can alıp kelle verirken şöyle o çölde mangalda cızbız on numara olur, hele bir de yanında soğuk bir gazoz olursa!

Gözü kör olasıca şeytan işte…

İnsanın aklına ne hinlikler getiriyor.

Çobanlara söylenecek son söz mü?

O siyasiler arasında yarış oluşturun, haydi bakalım Karatepe’de Eskil’in onurunu koruduk diye mesajı ilk kim atacak o en büyük başkan diyin, (Burada ne başkanı olması önemli değil, yeter ki en büyük başkan diyin)

Anca o zaman refaha erersiniz, gerisiyse teferruat!