O zamanlar birazcık uzaktan akrabam olan bir çift beni yemeğe davet edip evden çıkarken de “şunu okul harçlığı yap” diye cebime para sıkıştırmışlardı.

Allah rahmet eylesin her ikisi de geçtiğimiz yıllarda vefat ettiler.

Ama ne zamanki onlarla ilgili bir söz açılsın öğrenciyken bana yapılan o küçük jest aklıma gelir ve kendilerini saygı ile anarım.

Geçtiğimiz gün Konya’da bir kurumda Eskilli bir hemşerimiz denk geldi.

Selamlaşma faslından sonra hemen muhabbete girdi.

Ya bizim oğlan Tıp Fakültesi’ni kazandı.

Mutluyuz ama pahalı bir bölümmüş onun giderlerini nasıl karşılayacağım onu düşünüyorum.

Yüce dinimizde Öğrencinin eşiği altından olsa bile yardım edilir anlayışı hakim ama biz ihtiyaç sahibine bile destek olmuyoruz.

Bunun için de insanların kafasında bir iz bırakmak için hiçbir şey yapmasak bile öşür ve zekatlarımızı düzenli versek toplumda olumlu yansımalar peşi sıra gelecektir.

Bugün bu şekilde öğrencilerimizin kafasında bırakılacak bir iz!

Hem onun rahat bir eğitim hayatı sağlamasını sağlar hem de kalbinin en müstesna köşesine Eskil ifadesini bold bir şekilde kaydeder.

Aksi durumda ise; bugün yanlarında olmadığımız gençlerimizin yarın hayata atıldıklarında Eskil mi bana ne Eskil’den diyerek bizden uzaklaşmalarına da hazır olalım.  

Motosiklet terörü

Birkaç ay önce Filikçi Köyü kavşağında iki kardeşimizi motosiklet kazası ile kaybetmiştik ki.

Bu acıya geçtiğimiz ay Sultanhanı’nda meydana gelen kazadaki acı eklendi.

Ve geçtiğimiz hafta Eskil’imizin gülen yüzü Terzi Talip Abimizi kaybettik.

Burada kaybettiğimiz kardeşlerimize-abilerimize bir kez daha Allah’tan rahmet dilerken, öncelikle motosiklete binerken kask takmayı alışkanlık haline getirmeliyiz ve bu konuda da sürücülerin bilinçlendirilmesi için çalışmaların artırılması gerektiğine inanıyorum.