Bu hususta Efendimiz (s.a.v): “Size dininden ve huyundan memnun olduğunuz bir kimse kız istemeye gelince ona kızınızı veriniz. Eğer münasibine vermezseniz, yeryüzünde fitne ve büyük bir fesat çıkar”. Buyurdular. Bunun üzerine oradakiler Yâ Resûlallah dediler, eğer onda (fakirlik ve asâletsizlik) varsa? “Size dindarlığını ve huyunu beğendiğiniz bir adam (kız istemeye) gelince onu evlendiriniz.” buyurdu ve bunu üç defa tekrar etti. (Et-Tac, C. 2 – Sh. 284)

Başkalarının istemekte olduğu kızı istemek doğru değildir. Hatta bazıları işi iddiaya bindiriyor, karşı tarafın önüne geçiyor, dünyalık imkânlarını kullanarak oğluna kızı alıyor. Bu tür tutum ve davranışlar İslam’ın ruhuna ters olduğu için böyle girişimler sonucu meydana gelen evlilikler fazlasıyla problem yaşıyor.

Ancak İstemekte olan kişi vazgeçmiş ya da kız tarafından kesin olarak “olumsuz” cevap almış, bu anlamda ilişki bitmişse bu takdirde diğerleri kızı isteyebilir. Abdullah İbn Ömer (r.a.)’in rivayet ettiği şu hadis-i şerif konuyu net olarak anlatmaktadır: Resûlüllah (s.a.v.), Efendimiz: “Müslüman kardeşinin dünürlüğü üzerine dünür göndermesin. Ancak kendisine izin verirse o başka” buyurdular. (Buhari Nikah: 45, Müslim, büyü, 8) 

Hâsılı erkek tarafı kıza bakıp beğendikten sonra tekrar istemek için gelir. “Kızınızı beğendik.” derler. Daha sonra kız tarafı da erkek tarafına gidip onların oğluna bakarlar. Eğer beğenirler ise beğendiklerini söylerler. Daha sonra, damat adayı ve gelin adayının birbirlerini görmeleri ve konuşmaları sağlanır.

Bunu yaparken, ailelerin dikkat etmesi gereken husus; evlenecek adayların birbirlerini görme ve konuşmalarında İslâmî kurallara özellikle dikkat etmelidirler.