Guzucuklarım hanim çoğunuz bilmez amma esgiden memlekette ne gavgalar olurdu yav.

Gücü yeten duttuğunu döverdi.

Çoban eşşeğini...

Goca avradını...

Baba çocuğunu...

Hoca talebeyi...

Gomutan asgeri...

Gomşulardan kimin gardaşı, çocuğu fazlaysa o öbürlerini...

Mahalle maçı yapar gibi sülaler arası dövüşler olurdu.

O dövüşler sülalenin tarihine altın harflerle yazılırdı.

İşde iki gadın gonuşuyor mesala...

gıı senin oğlan hangi sene doğmuştu.

Hangi sene olacak ganlı tepede kel irecebin gafasına bizim herifin ana kerpiç vurup bayılttığı sene gibi...

Sanki Esgil değil de Teksas'tı mübarek.

Şimdi inanın millet medenileşti.

Öyle ki guzum Hacı Emmiler de bile gafası gızan, sana asanın gavır başını bir vurursam dimeye galmaz ötekinin gafasına indirirdi.

Hele bazı köylerde zopayla dövüşmek hayıflanırdı nirdeyse. İllam daşla dövüşecekler.

Hatta bizim tertiplerden birisi geçen yıl iç geçirip ah itmiş. Ah ah nirde o eski daşla dövüşler diyi.

Köylerde öyle bir düzen vardı guzularım.

Adam zopayı yirdi.

Nire gidecek.

Sultanhanı'na garagol'a...

Bir zopa da orda yimesin mi?

Ben Esgil'den geldim diyince Sultanhanlı'lardan.

Bir de bundan önce döven taraf garagol komutanını gördüyse...

Şunun için mi geldin diyi bir zopada orda yir, üçlerdi.

Şimdi guzum Allah devletimize zeval virmesin.

Akşama gadar candırmalar köylere vızır vızır gelir.

Savcısı, hakimi var hani.

İntreneti var.

O yüzden o dövüş günleri mi aman bi daha gelmesin.