Guzucuklarım nirde o esgi bayramlar, eski bayramlar pek gözel olurdu. O zaman elektirik, ütü onları bilmezdik, rahmetli bizim avrat arife gecesinden takım elbisemi yatağın altına goyardı. Düzgün olsun gıvışşığı gitsin diye annadınız mı?

Sanki bütün arife gecesini o elbise dımışkı olsun diye geçirirdim! Hey gidi günler hey.

Zabak hep birlikte namaz gılardık, topluca mezara gider dua eder gelirdik. Yingeniz şöyle tereyağından yaptığı bulgur pilavını hazır ederdi bir güzel yirdim onu.

Esgi bayramlar dinince, gerçi gurban bayramını kutladık emme ıramazan bayramlarında gozlediğim bir çözümlememi siz gıymatlı okurlarımla paylaşmak isterim.

Iramazanda oruç tutmayıp, Eskil tabiriyle orucu küssük gibi yiyen hemşerim, bayram namazını takiben camiden öyle bir çıkar ve de öyle bir cığaraya davranır ki, sanırsın 30 gün hiç nefes almadan oruç tuttu. Halbuki ben iyi biliyom ki 30 ıramazanın nirdeyse otuzunu yimiş ve cuvarasını da aslanlar gibi içmiştir. İşte memleketimden insan manzarası. Dedenizden bir enstantana guzum.

Neyse yavrum şimdi zaman çok değişti.

Zaman didim de ben bu melmekette daha niler duyacağım yavrum.

Ne oldu dede diye siz sormadan ben anlatayım.

Guzum geçenlerde Eskil’de gariban esnafın birisine bir adam gelmiş basmış havayı.

Ne mi dimiş.

Şöyle sırıtarak ve havayı basarak dimişgi eğer bizim böyüğümüz, bize filandan alışveriş yapmayın dise hiç birimiz bu dükkana girip alışviriş yapmayız dimiş.

Guzum ben o Böyüğü tanırım öyle şey dimez ama bu lüzumsuza bir cevap vireydin didim.

O esnaf çocukta dede senin elin galem tutar ben ne cevap vireyim didi.

Bana verdi orijinan İtalyan gazını.

O gazla aldım kağıdı galemi elime.

Şimdi biraz beyin cimnastiği yapalım guzularım.

Eskil’de çarşıda bir tane tuvalet var de mi?

O tuvalette belediyenin.

Bunu tuttu belediye bir adama ihale itti. O Böyük de tuvaleti tutan  adamdan gıcık gapıyor. Diyor ki kimse o tuvalete gitmeyecek.

İşta böyüğümüz dükkana girmeyin dirse girmeyiz diyen Bizim adam, Ağustos’un sıcağında Eskil’e gelir bir pirşembe günü İresil’in orada bir etliekmek yiyim der.

Ama o ara İresil’in işler kesat gittiği için etliekmeğin eti yaklaşık bir haftalıktır. Bir hafta boyunca dolaba gire çıka kafası bulanan etliekmeğin içindeki kuyruk yağının tadı etliekmeği bastırır. Açlığın verdiği şehavetle o etliekmeği bir nefeste yiyen bizimkinin karnı bir anda patlayacak volkan gibi sesler çıkarmaya başlar basınç öyle bir sarar bizimki tuvalete doğru yürür.

Tam adımı atacak tuvaletin işletmecisini görür.

Ve böyüğünün emri. O tuvalete af idersiniz ama .ıçılmayacaktı.

Bir anda iki arada bir derede kalır. Girip .ıçsa sorun galmayacak ama .ıçılmayacak dendiyse .ıçılmayacak.

Neyse guzularım bizim ki hemen ordan şimşek gibi fırlar.

Aklına önce tuvaletin arkasındaki çöp tenekesinin gölgesi gelir.

Bu kez de kendi kendine der. Sen deli misin olur mu orası.

Hemen arabaya goşar. Çünkü karnındaki basınç her bir saniye artmaktadır.

Doğumda baş gösteren çocuğun anneyi zorladığı zorluk yaşamaktır.

Hemen arabaya goşar aklına Eskil’in çölü gelir.

Arabaya bir hışımda biner peh peh peh.

Ama çöle yetişmesi mümkün değildir.

Giderken gözüne arabada ki bir koliyi gestirir. Şunun içine sallayım der. Arabayı yol kenarına durdurur. İki ön koltuğa birer ayaklarını atar vites golunun olduğu bölümün arka tarafına goliyi yerleştirir. Tam oraya tüner.

O anda bir sallar yavrum bir bakar af idersiniz ishal olmuştur, basınçla bırakın koliyi hedefi tavan olmuştur. Oradan  şıpırtılar yere damlamaya başlar.

Tabi guzucuklarım bunların hepsi bir hayal, hani misal getirdik böyle hava basan adam hem gariban esnafı eziyor de mi? Hem de Böyüğünün adını hava atmak için art niyetli gullanıyor.

İşte ben orada olsam o çocuğa bunu sorardım.

Başkan o tuvalete girme dese ve böyle bir durumla garşılaşsaydın ni yapardın diye.