Ancak hata her ne olursa olsun araştırıldığında, kasıt gözetilmeden, unutkanlıktan veya dalgınlıktan yapıldığı ortaya çıkacaktır. Bu saydıklarım ise zaten bir insada olması gereken acizliğin belirtileridir. Ancak insanların geneli bunun bilincinde olmalarına rağmen sinirlerine hakim olamaz, anlamadan, dinlemeden hata yapan kişiyi suçlu ilan ederler.

Elbette hata yapan kişi bu davranıştan dolayı uyarılmalı, hatanın nedeni tedbirsizlik yada umursamama ise durumun önemi ciddiyetle anlatılmalıdır. Ancak bunların hiçbiri kızgın bir ruh haliyle insanlara yaklaşmak için bahane değildir. Herşeyden önce hata yapan kişi kaderinde olanı yaşamakta, bu olay hem hata yapan kişi için, hem de uyaran kişi için hayırla yaratılmaktadır.

“… Olur ki hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır ve olur ki, sevdiğiniz şey de sizin için bir şerdir. Allah bilir de siz bilmezsiniz.’’ (Bakara Suresi, 216)

Hata yapan kişiye kızgınlık duyulmasının gereksiz olduğunu gösteren diğer bir konu ise, kişinin aciz yaratılmış olmasıdır. İnsan istediği tedbiri alsın, istediği uyarıyı yapsın hatanın önüne geçemez. Yeryüzünde hiçbir insan hatasız olamaz. Bu, Allah’ın insan fıtratında yarattığı bir durumdur. İlk başta kendisi aciz, eksikliklerle dolu olan insanın bunu unutup hata yapan kişiye yüklenmesi, bağırıp-çağırıp rencide etmesi vicdana uygun olmayacaktır. İnsan nasıl böyle bir durumda kendisine anlayışla yaklaşılmasını istiyorsa, karşısındaki insanın da buna ihtiyacı olduğunu unutmamalıdır.

“… insan zayıf olarak yaratılmıştır.’’ (Nisa Suresi, 28)

Dünya hayatı bir imtihan ortamıdır. Elbette eksiklikler, acizlikler, hatalar yaşanacak ki, böyle bir durumda inanan insana Rabbinin rızasını kazanmak için güzel ahlak göstereceği bir durum oluşmuş olsun. Bu yüzden bu gibi olaylar Allah tarafından kulunu eğitmek için hazırlanmış imtihanlardır. Kişi güzel ahlak gösterdiğinde hem bunun manevi hazzını yaşayacak, hem de Allah’ın hoşnutluğunu kazanmanın umudunu daha çok taşıyacaktır.

“Onlar, bollukta da, darlıkta da infak edenler, öfkelerini yenenler ve insanlar(daki hakların)dan bağışlama ile (vaz)geçenlerdir. Allah, iyilik yapanları sever.’’ (Ali İmran Suresi, 134)