Salonda bulunan bütün din görevlilerinin hoşuna gitmiş bu cümle.

Ancak salonun en arka tarafında konuşmayı dinleyen, bütün işi temizlik yapmak, bulaşık yıkamak olan lokanta çalışanlarından birisi, kendisine yakın oturan imamın kulağına ‘’Ben bulaşık karakterli miyim ki, Allah bana bu işi yaptırıyor?’’ diye sormuş.

Din görevlisi arkadaş bu soruya cevap verememiş. Bu olay bana anlatılınca, beni çok düşündürdü. ‘’Allah insana yaptığı mesleğe göre değer verir mi?’’ sorusunun cevabına, müftülük görevlisinin anlattığı şekilde asla inanmam.

‘’Allah insana yaptığı mesleğe göre değil, mesleğine yapma biçimine göre değer verir.’’  Yani, helal dairesi içerisinde olduğu sürece, hangi işi yaptığınız önemli değil, yaptığınız işi nasıl yaptığınız önemlidir.

Dürüst çalışan bir çöpçü, işini iyi yapmayan bir imamla kıyaslandığında, çöpçü helal para kazandığı için, Allah katında haram para yiyen imamdan daha değeridir.

Heykeli diklen çöpçü!

Öyle bir iş yapacaksın ki, arkanda bıraktığın iş için, çevrendekiler heykelini dikecek. Heykeli dikilecek bir iş yapmak için, siyasetçi veya devlet adamı olma zorunluluğu varmış gibi bir algımız var.

Elbette arkanızdan bir heykel yapılsın diye söylemiyorum bunları. İşini iyi yapmanın önemini vurgulamak için kullanıyorum ‘heykeli dikilecek iş yapmak’ tabirini.

1850’li yıllarda, dünyada 200 çeşit civarında meslek varmış. Bugün bu rakam, onbinlerce çeşit ile anlatılır. Hayata başlayıp, ev geçindirmek zorunda kalan bir insan için, binlerce alternatif iş imkanı vardır. Hangi işi yaptığınızdan çok daha önemlidir, o iş yapma biçiminiz.

İstanbul Maltepe’de çöpçülük yapan Gazi Ceran’ın hikayesi, yıllar önce medyada haber olmuştu.  Semt sakinleri ve esnaf tarafından, mahalleyi kendi evini temizler gibi temizleyen, temizlikçi (çöpçü) Gazi Ceran’ın bu gayreti, mahalleli tarafından ödüllendirilmiş.

Gazete haberinde kendisiye yapılan konuşma yayınlanmıştı. Yazıyı aynen aktarıyorum:

Gazi Ceran, sabahın kör karanlığında yollara düşen işine aşık bir adam. 17 yıldır Maltepe’deki Yalı Mahallesi’nin çöplerini temizliyor. Mahalleye girdiğinizde ilk onu görüyorsunuz. Çalışkanlığı tüm esnafın dilinde, çok seviliyor. “Sizce neden bu kadar seviliyorsunuz?” diye sorduğumuzda Gazi, “Onlara karşı duyduğum sevgiyi, saygıyı hepsi biliyor. İşimi de dört dörtlük yapıyorum. 1992’den beri buradayım. Beni belediye başkanı B.U. döneminde bir günlüğüne buradan aldılar. O zamanki muhtarımızın da yardımıyla, esnaf ve halk makamına çıkıp başkandan benim geri dönmemi istedi.
O zamandan beri buradayım” diyerek paylaşıyor. Az çalışıp çok para kazanma hayalinin sıkça kurulduğu günümüzde onun gibi işine sadık ve çalışkan insanları görmek harika.

Kendisine mahalleye dikilen heykelini sorduğumuzda Gazi başlıyor anlatmaya, “İdris Yüce, Güner Yener’den benim heykelimi yapmasını istedi. Sonra Güner Hoca kolları sıvadı. Sokaklarda peşimde koşuyordu. Kol ölçümü, bel ölçümü aldı. Adamcağız peşimde koşmaktan yoruldu. Sonra bir gün, ‘yarın heykeli açacağız’ dedi. Ben hâlâ inanamıyordum”  Burada sözü Güner Yener alıyor: “Buraya bir heykel yapmak istiyordum. Ankara’da ve İzmir’de bir sürü hayvan heykeli diktiler. Ama bizim yapacağımız heykelin bir anlamı olmalıydı, mesaj da vermeliydi. İnsanların anlayabileceği, bizim hayat görüşümüze uygun bir şey olmalıydı. Gazi emekçi adam, çalışkan adam. Esnafa da sordum onlar da kabul etti. İzin sorunu vardı, ben de izinsiz yaptım. Gecekondu gibi heykelkondu yaptım. Bakayım dedim ne yapacaklar. 15 günde bitirdim işi. Her şeyi kendi cebimden yaptım. Esnaf psikolojik olarak destek verdi.”

İş hayatı, insanın kendisini, çalışkanlığını, işine sahiplenme biçimini göstermek zorunda olduğu bir alandır. ‘Evimin, ailemin, çocuklarımın rızkını kazandığım bu işin, mutlaka hakkını vermek zorundayım!’ düşüncesiyle çalışan insanlar, hangi işi yapıyor olursa olsun, mutlaka başarılı olur.

Çevrenizdeki insanlarda, Yaratıcıda sizin ne iş yaptığınıza bakmaz, işinizi nasıl yaptığınıza bakar.

‘İşini iyi yapan, kendi şarkısını söyler!’ sözü, iş hayatınız boyunca kulağınıza küpe olsun.