Aslında cevap sadece sorulan soruya karşılık vermek değildir. Eskil  de ki esnaflar olarak, STK ( Sivil Toplum Kuruluşları) olarak ilçemiz halkının ve ilçemizde yaşayan herkesin ihtiyaçlarını ne kadar karşılayabiliyoruz.

Bir bayan memurun serzenişini anlatayım sizlere.

Nasıl yaşanır ki diyor sözlerinde.

Düşünün yeni gelişmekte olan bir ilçe…

Birkaç bayan arkadaş kafa kafaya vermişiz. Diyoruz ki, “ Ya akşam üzeri veya haftasonu bir gün çıkalım, beraber bir kafede yada, pastanede oturup tatlı yiyelim, soğuk bir şeyler içelim. Birlikte sohbet edelim lafın belini kıralım.  Haftanın beş günü iş stresi…

Ne güzel , ne güzel… ama nerede oturacağız. Var mı bildiğiniz öyle bir yer Eskil de. İki bayanın oturup karşılıklı sohbet edebileceği kafeterya pastane gibi bir yer var mı?

Tatlı yiyebilirsiniz. Nerde yersiniz lokantalarda.  Gönül ne kahve ister ne kahvehane , gönül sohbet ister kahve bahane. Gönlümüz tatlı yemeyi arzulamıyor. Pastanede oturup o sohbeti arzuluyor.

Biz hep deriz ya, Eskil de memurlar kalmıyor, Aksaray’a gidiyor diye.  Zaman geliyor ilçemizde de bir çok kişi vakit geçirmek için Aksaray’a gidiyor.

En azından belediyenin yapmakta olduğu parkın içerisine bu tür bir çalışma yapılabilir.

Sadece bu kadar mı?

Bir çok esnafımızda ürünler kısıtlı. İlçemize gelen bir memur kısa süreli kullanacağı basit bir fırın yada, buzdolabı almaya kalksa , bulması mümkün değil. Elimizde birkaç ürün bulunuyor ve bunu müşteriye sunuyoruz. İster al ister alma hesabından. Peki kaybeden kim oluyor ? yine Eskil. Beyaz eşyacılar, mobilyacılar, elektronik eşya satıcıları…

Haberiniz olsun çok müşterimiz Sultanhanın dan alışveriş yapmaya gidiyor. Fiyatından değil sırf ürünü bulamadığından. Ondan sonra hep bir ağızdan, “ Yav Eskil olmaz, herkes dışarıdan alışveriş yapıyor. Burada ki esnaftan alışveriş yapan yok” diyoruz.

Acaba bir gün için biz kendi kendimize düşündük mü? “Neden herkes Eskil’i değil de dışarıyı tercih ediyor” diye.

İşte size basit bir yanıt.