Yetkililer yerin tesbit edildiğini ve yazışmaların çok kısa bir zamanda sonuçlanacağı konusunda bilgi verdiler. Dernek yetkilileri belirledikleri yerin konumunu ve okul için uygun olup olmadığı konusunda üniversite yetkilileri ile görüş alış verişi yaptıkları  konusunda hiçbir şüphem yok.  Çünkü üniversite yetkilileri belirlenen araziye, “ burası üniversiteye uygun değildir” diye bir durum ortaya çıkabilir.  Yetkililer görüşerek bu sorunu ortadan kaldırmışlardır.  Geçtiğimiz günlerde bir haber ajansında çıkan habere göre bizim gibi 1 yıldır mücadele veren Kastamonu’nun ilçesi Tosya en sonunda yüksekokuluna kavuşmuş durumda. Önemli olan yüksekokula kavuşmaktan ziyade aktif bir okulun olması. Çok iyi biliyoruz ki ülkemizde yüzlerce tabela okulu bulunmakta. Şimdi biz yoğun bir okul mücadelesi veriyoruz. Acaba verdiğimiz mücadele sonunda elde ettiğimiz okul sadece “ Tabela Üniversite” simi olacak. Dernek yetkilileri bu  konuda bir ön çalışma yapmaları gerekmektedir. İyi bir araştırmayla ilçemize kurulacak yüksekokulun tercih edilir bir okul olması için bir görüş alışverişinde bulunulması gerektiğini düşünüyorum.  Çünkü günümüzde o kadar çok yüksekokul varki eskiden öğrenciler yüksekokul kazanabilmek için ülkemizin en ücra köşesinde ki sıradan bir okulu yazarken, günümüzde öğrenciler gidecekleri okulu önceden araştırarak öyle tercih ediyorlar.  Bir ilçede ki yüksekokulu öğrenciler iki nedenle seçmek zorunda kalırlar.

Birinci nedeni, ilçenin cazibesi.

Öğrenciler tercih edecekleri okulun sosyal ve kültürel yapısından dolayı, iklim ve bitki örtüsünden dolayı tercih ediyorlar.

İkinci olarak ta bölümünden dolayı .

Öğrenciler gidecekleri okulu bölümünden dolayı tercih etmek zorunda kalıyorlar. Örneğin ilçemize verilecek kaliteli bir bölüm öğrencilerin zaruretten dolayı gelmesine olanak sağlayacak.

Bu nedenlerle ilçemize kurulacak olan bölümün tercih edilebilir bir bölüm olması çok çok önemlidir. Bu arada dernek yetkilileri yardım için tüm güçleriyle çalışmaya devam ediyorlar. Herkesin elinden geldiğince yardım etmeleri gerekmektedir. Yukarıda Tosya örneğinde verdiğim gibi. Burda kimse hiçbir ard niyet beklememeli. Çalışan kim olursa olsun, eğer maddi gücümüz yetiyorsa madden, maddi gücümüz yoksa manen yardım etmeliyiz. Eğer yardım edemiyorsak köşeye çekilip sesimizi bari çıkarmayalım. Son olarak dernek yetkililerinden Mustafa Sanlav’ın göz yaşı içerisinde anlattığı kıssa denebilecek türden bir hikaye anlatayım. Aslında hikaye değil gerçek. Mustafa hoca yardım için gittiği köylerden birisinde bir yaşlı kadının arkasından kendisine seslendiğini söylüyor. Kadın hocaya bir altını uzatarak, “hocam şu altını öldüğüm zaman cenaze masrafları için almıştım, beni nasıl olsa defnederler. Ama duydum ki okul yapılıyormuş, şuda benden olsun. Belki bir tuğla alırsınız”.  Biz böyle bir topluma sahibiz. Nine hatunlar hala yaşıyor. Yeter ki çıkarlarımız için ortalığı karıştırmayalım.