Uzun zamandır ilçemize Fakülte veya Yüksekokul getirebilmek için çaba sarfediyoruz. Sonuç olarak ciddi bir noktaya geldiğimiz kesin. Ama Türkiye'nin AB süreci gibi, Eskil'inde muhakkak bir fakülte süreci var. Öncelikli olarak biz bir ilçe gibi davranmalıyız. Eskil bir kasaba değil ilçe. Hemde Aksaray'ın ikinci büyük bir ilçesi. Fakat bir türlü ilçe gibi olmayı başaramadık. Diyelim üniversite geldi. Hadi öğrencilerimiz sabahleyin ilçemize gelmeye başladı. Birincisi ev bulmak büyük bir sorun. Hadi evi buldular diyelim. Ya Aksaray'a ulaşım. Veya Konya'ya ulaşım…Yolcular sabahın erken saatlerinde cadde üzerlerinde otobüs bekliyorlar. Peki bu yükseokul bekleyen bir ilçeye yakışıyor mu?Ya inşaat alanlarımız. Daha önceleri birkaç inşaat alanını güvenlik olmadığı gerekçesiyle haber konusu yapmıştık.Ne yaptık biliyormusunuz? Sadece köşelere ince demir çakıp, inşaatın etrafını renkli şeritle çevirdik. Oda ilk rüzgarın çıkmasıyla birlikte yok oldu. Şu durumda hala kasaba görünümünde değilmiyiz? Belki bir çok kişi bu yazıdan dolayı bana kızacak, beni eleştirecek. Ama, ne yazık ki gerçek olan bu. Bizim fakülte istememiz, binamızı yapmamız, alt yapıyı hazırlamamız yetiyor mu? AB'ye neden Türkiye'yi hala almadınız diye sorsanız, cevapları ne olur biliyor musunuz? “Türkiye de hala inşaat alanından geçerken kafasına kalas düşüp hayatını kaybeden insanlar var” cevabı olur. Geçtiğimiz yıllarda birkaç kez gündeme gelen Ulu Cami inşaat sahasının güvenlik önlemi haberine karşılık olarak, bir aracın çukura düştüğü haberi gelmişti. Acaba inşaat sahiplerine, yüklenici firmaya çevre güvenliğini alması için bir yazı yazmak, yaptırım uygulamak çok mu zor? Artık ilçe olma zamanı geldi.