Çünkü Peygamber Efendimiz (s.a.v.), yabancı erkekle kadınların tenhada baş başa kalmaması (halvet) hususunu şöyle bildiriyor. İbni Abbas (r.a.)’ten Resûlüllah (a.s.) buyurdular ki: “Haberiniz olsun! Hiçbir erkek yabancı bir kadınla tenhada baş başa kalmasın (K. SitteTerc ve Şerhi. C, 9. S,  467 H, No: 1)

Nitekim hadiste bildirilen evlenecek gençler bir arada yalnız kalarak görüşüp konuşamazlar. Yanlarında yakın akrabalarından en az birer kişinin olması gerekir. Evlenecek kişiler elbette birbirini görüp beğendikten sonra konuşmalarında bir mahzur yoktur. Yalnız bu görüşme ve konuşma kendi başlarına olmamak şartıyladır.

Yine Peygamber (a.s.) bu konuda biz ümmetinin nasıl hareket edeceğini şöyle bildiriyor: “Sizden biriniz bir kadınla evlenmek istediği zaman onunla evlenmesini teşvik edici özelliklerine bakabilirse baksın.” (Hâkim, el-Müstedrek, 2: 165)

Ashabtan Muğîre bin Şûbe, bir gün Peygamberimize gelerek bir kadınla evlenmek istediğini söyler. Resûl-i Ekrem Efendimiz (s.a.v.), “Onu gördün mü?” diye sorunca, “Hayır” der. Bunun üzerine Peygamberimiz, “Git o kadına bak der… Hz. Muğîre Peygamberimiz (s.a.v.) dediğini yapar, daha sonra kadınla evlenir. Hz. Muğîre Peygamberimiz (s.a.v.)’in tavsiyesi üzerine yaptığı bu evlilikten mesut olduğunu ve çok iyi anlaştıklarını söylemektedir.  (K. Sitte Terc. C. 17, S, 193 H, No: 588; Nesaî, Nikâh: 17)

Bu hadîsin, şerhlerinden anlaşıldığına göre istenecek kız veya kadının yalnız yüzüne ve ellerine bakmakla iktifa edilir. Bu bakmayı birkaç defa tekrarlamak da caizdir. Nikâhlamak üzere istemek kaydı, şehvet yoluyla bakmaya mani olduğu gibi, dengi olmayana bakmayı da yasaklar. Yine ölçüler dâhilinde erkek kızın yüzüne, ellerine ve ayaklarına açık olarak bakabilir. Böylece “Yüzüne bakarak ahlakî güzelliğini,” “eline bakarak da bedeni güzelliğini anlar.” Çünkü elin rengi bedeni temsil eder. Yüzüne ferasetle bakarsa ahlakî güzelliğini anlar. Kızın diğer yerlerinin örtülü olması gerekir.

Başka bir husus da evlenecek kişilerin birbirlerinin vücudunu, endamını ve yüz güzelliğini görüp beğenmelerinin yanında, “Birbirlerinin fikirlerini anlamaları açısından ölçülü bir şekilde konuşmalarına da izin verilmiştir.” Fakat şu hiçbir zaman unutulmamalıdır: Evlenmek isteyen erkekle kız, hiçbir kayıt ve sınır tanımaksızın birbirlerinin huy ve ahlakını iyice anlayabilme gayesiyle, istedikleri gibi tenha bir yerde, bir araya gelip konuşamaz, görüşemez, gezip tozamazlar. Bu hâl yukarıda belirtildiği üzere İslâm ahlakına uygun değildir.

Her iki taraf da gönül rızasıyla evlenmeye karar vermişlerse artık, kız, usulene uygun şekilde anne ve babasından istenir.

Aile müessesesinin sarsıntılara uğramadan sonuna kadar mutlu ve huzurlu olarak devam etmesi için, İslâm'ın koyduğu ölçülere riayet etmek şarttır.