Sahih senetle, Buhari, Tirmizi ve İbn Mace gibi muteber hadis kitaplarında ortaklaşa geçen bir Hadis-i Şerif'te şöyle buyurdular:

"İnsanlar arasına karışan ve onların eziyetlerine sabreden mümin; İnsanların arasına karışmayan, onların eziyetlerine tahammül etmeyen mü'minden hayırlıdır."

Soru şu:

Acaba bu hayırlı olma müjdesi; günümüzde sokaklarda yürüyen ve fakat gördüğü günahlara sabreden ve işlenen haramları ve haksızlıkları görmezden gelenleri de kapsıyor mu?

Düşünelim. Bir yanda, kabuğuna çekilmiş, kimseyle temas kurmayan ve kendi halinde münzevi bir hayat yaşayan pasif bir mümin...

Diğer yanda, halkın içinde olan, herkesle teması bulunan, görüşen ve konuşan aktif bir mümin...

Birincisinde sıkıntı yok, kimseye bir zararı olmadığı gibi faydası da yok!

Ama ikincisi sıkıntılı, dertli ve problemli... Kalbindeki iman ve inandığı İslam, onu her şeye müdahale etmeye zorluyor. Bu yüzden de başına olmadık işler açılıyor...

Çünkü bu, bir mümin... İnandığı Allah'a söz vermiş. Senin emrettiğin gibi yaşayacağım, demiş. Dolayısıyla onun bu imanı, salih ameller işlemeye, güzel işler yapmaya, insanlara faydalı olmaya sevk ediyor.

Aktif dediğimiz bu mümin istiyor ki, toplumda asla kötülük olmasın! İnsanlar arasında Allah'a isyan eden bulunmasın! Allah karşıtı şeytanî ve tağûtî düzenler, hayata ve topluma hakim olmasın. Herkes huzur içinde, güvenle yaşasın.

Gelin görün ki, müminin bu iyi niyeti, gayretleri ve tavsiyeleri toplumda karşılık bulmadığı gibi, yasalarda da mağduriyetine ve hatta suçlu olmasına sebep teşkil ediyor.

İşte burada sabır devreye giriyor... İyi niyetle söylediği sözlere ve güzel davranışlara karşı toplumdan ve yasalardan kaynaklı tepkilere sabır...

İşte bu yüzden, insanların eziyetine ve yasaların baskı ve tecziyesine tahammül etmek, sabır ve sebat göstermek; bizi diğer mümin tipinden yani etliye sütlüye karışmayan ve kimseye zararı da faydası da dokunmayan, pasif mümin tipinden üstün ve hayırlı kılıyor.

Şimi siz, bu mukayesede kendinizi hangi tarafta konumlandırıyorsunuz bulun bakalım!