1 Mayıs İşçi Bayramı,

Bütün yurtta çeşitli etkinliklerle kutlandı.

1977 yılında kutlanan İşçi Bayramında 34 vatandaşımız hayatını kaybetmiş, birçok vatandaşımızda yaralanmıştı.

Karanlık güçlerin tezgahladığı bu oyu artık günümüzde işlerliğini tamamen kaybetti.

Geçtiğimiz gün düzenlenen kutlamalarda hiçbir tatsızlık çıkmadı, bayram havasında kutlandı.

İlçemiz Eskil de ise tam bir dinlenme günüydü. Tabiri yerindeyse ilçeye sanki bomba düşmüş gibi bir hava vardı.

Resmi kurumlar kapalı, vatandaşların bir çoğu yaylalarından gelmedi. İşçilerimiz ise her zamanki olduğu gibi işe devam etti.

Kısacası 1 Mayıs Eskil için hiçbir şey ifade etmiyor.

Acaba Eskilde ki işçilerin bir sorunları varmı? Evet hepsi bir ağızdan “VAR” diyorlar.

Neymiş sorunları ?

Çırak Eğitim Okulu.

Eskilli bir işçi eğitim görmek için iş çıkışı arabasına binerek Aksaray’a gitmek zorunda. Veya haftada 1 gün olan tatilini okul ve yolda geçirmek zorunda kalıyor.

Bu Çırak Eğitim Merkezinin açılması ne kadar zor oldu.

Eskil Esnaf ve Sanatkarlar Odası başkanı İl Genel Meclis üyesi İbrahim Koyuncu 5 yıldır mücadele sergilemekte. Bunun yanı sıra bizde sürekli gündeme getiriyoruz. Görüdüğüm kadarıyla İbrahim Koyuncu çözüm olmayacağını anlamış olacak ki, herşeyi oluruna bıraktı.

Peki bizim işçimizin en ufacık bir sorunu çözülmüyorsa, bu işçiden nasıl bir performans bekleriz ki.

Çalışan emekçinin hakkı.

Çalışan emekçinin hakkı gerçektende iyi savunuluyor.

Onlara bir nevi “başınızın çaresine bakın” deniliyor.

Anlaşılan odur ki! İlçemizde ki, Çırak Eğitim Merkezi sorunu bir türlü çözüm bulmayacak.

Şu durumda işçilerimiz haftada 1 gün olan tatillerinden feragat etmek zorunda kalacaklar.

Ne yapsın Eskilli işçi, emekçi neyi kutlasın davul zurnayla.

Fırsatını bulsa okula gidip işe gitmediği günün yerine işyerinde çalışacak.

Biz kiiim, 1 Mayısı kutlamak kim.