Böyle bir şefkat ve merhamet abidesi annelere eşlerin el kaldırması ve onu mal almış gibi sahiplenmesi kadar kötü bir şey yok. Kadın bir elmas, bir altın ve bir gümüştür. Onu muhafaza etmezsen, en güzel yerlerde saklayıp korumazsan o kıymetli elmasa uzanan el çok olur.

Dün anneler günü nendi ile bir şenlikte program çekerken orta yaşta bir beye sordum, “ eşinize hiç çiçek alıp onu memnun edecek tatlı söz söylediniz mi” dedim. Aldığım cevaba bakarmısınız; “ kadına fazla yüz vermeyeceksin, böyle şeyler söylersen tepene çıkar” dedi.

Peygamber Efendimiz Hz. Ayşe’den çok büyük olmasına rağmen, ümmetine örnek olmak için sahabenin göreceği bir şekilde koşu yarışı yapmıştır. Yaptığı yarışı da bilinçli olarak Hz. Ayşe’ye kazandırarak, “ sen benden genç ve dinamiksin” diye onun nefsini okşamıştır.

Bugün hangimiz eşi ile koşu yarışı yaptık ve eşlerimizin nefislerini okşadık. Ona sultanım, hanım sultan, evimin nuru, çocuklarımın anası, baş tacım gibi güzel sözlerle ona iltifat etsek ne kaybederiz? Ona bu tür güzel söz söylemek bizi neden küçültsün?

Neden kız çocuklarımızı erkek çocuklarımızdan ayırt ederiz, neden onları yarı evlat yerine koyarız. Bugün çok yaşlı anne ve babalara erkek evladı yerine kız evlatlarının baktığını bilmeyen var mı? Neden kız evlatları anne ve babanın mirasından mahrum bırakılmaya çalışılır bunu anlamış değilim. Neden kadınlara söz hakkı ve fikir danışma ihtiyacı duymayız. Neden onların görüş ve fikirleri bizim fikirlerimizden güzel ve yol gösterici olduğunu anlarsak kabul etmeyip onu susturmaya çalışır komplekse gireriz? Hâlbuki kız çocukları evlatlar içinde en hayırlısıdır.

Peygamber Efendimiz sürekli kızlarını ziyaret ederdi. Hz. Fatma’yı dizine oturtur başını okşar koklardı, onların şefkat ve merhamete daha çok muhtaç olduklarını düşünürdü. Onun yaptığı bu güzel yaşam ve davranış sahabeye bir örnek teşkil ederdi.

Bugün sokaklarda kollarından sürüklenen ve kurşunlanan kadınların bunu hak ettiğini düşünmüyorum. Eğer anlaşma zemini kalmadı ise birlikte yaşamanın bir anlamı yoktur, evlendiğiniz gibi ayrılmasını da bileceksiniz. Yoksa kadının yanlışlarının karşılığı kurşun ve dayak olmamalı, en kısa yoldan ayrılıp herkes yolunu seçmeli. Eğer hazmedip tahammül edemiyorsan, başkası ile evlendi veya yaşadı diye kadını cezalandıracaksan o zaman ayrılmayıp sahip olacaksın.

Bugün iki tatlı sözü eşinden esirgeyenlerin, teknolojik alet olan İnternet başına oturan kadınlara ne idiğü bellisiz insanların nasılda hanımlara güzel sözler söyleyerek kandırıp aldatarak yuvaların yıkıldığını görmeyen var mı? Sen eşinden iki güzel cümle söylemeyi esirgesen elin çakalı çok güzel sözlerle onları yoldan çıkardığını biliyor musun?

Bugün elkızı diye eşimize uyguladığımız dayak şiddetini başkaları kızlarımıza uygulasa razı olabiliyor muyuz? Öyleyse insanlar birbirlerini yemek ve kavga etmek için birliktelik oluşturmamalı. Birbirlerini mutlu edip kader birliği yaparak iyi ve kötü gününde birbirlerini omuzlamalı.

Hemen şunu da söyleyeyim, eşinin ahlaksız ve eşine itaatsizliğinden bahseden arkadaşlara da yine şunu söylemek isterim. Evlilik uyum birlikteliğidir, uyum yoksa bu birlikteliğin çevre için yürütülmesine gerek yok. Kimse dünyaya tekrar gelip bugünkü hayatı yaşamayacağına göre, bu hayatı çekmek zorunda değilsiniz. Herkes birbirine anlayış göstermeli, hemen ayrıl mantığı da doğru değildir. Evlilik fedakârlık isteyen bir kurumdur, eğer bu fedakârlık da sonuç vermiyorsa en güzeli birlikteliğin sonlandırılması. Yoksa dayatarak, tehdit ve şiddetle birlikteliğin yürütülmesi doğru değildir. Zorla güzellik olmaz, çünkü eşleriniz sizin köleniz değil oda bir et ve kemikten yaratılmıştır.

Efendim şiddet yerine şefkat ve sevgi olmalı, kavga yerine anlayış ve bir taraf alttan almalı. Kadın kadınlığını bilmeli, erkek de hanımına aile reisi gibi davranarak ona şefkat göstermeli. Beyler eşinize iki güzel tatlı söz söyleyin onlar sizin için dağları devirir, yeter ki bunları istismar meselesi yapmayın.