Ben gazeteciliğin önemini ve değerini buradan sizlere yazacağım. Anadolu gazetecilerinin durumu nedir, gazetecilerin saygınlık durumu nerededir bundan biraz bahsetmek istiyorum. Yalnız önce kısaca bir konudan bahsedip konuya geçmek istiyorum. Çünkü bu konuda biraz yanlış anlamaların olduğunu anladım.
Bir hafta önce “ Tabutlardaki Bayraklar hazmedilemez” başlıklı yazımdan alınlar olmuş. Bir bez parçasına neden bayrak dediğim konusuna takılanlar olmuş. Ben bu bayrak kelimesini bilinçli olarak kullandım, içim sızlayarak 35 tabutun üzerine atılan terör örgütü simgesini kim hazmedebilir ki ben hazmedeyim. Meydanın boş bırakılmasını hazmedemedim ve PKK terör örgütü bu çaputu bayrak olarak kullanıyor mu kullanmıyor mu? Bu simgeyi meclise kadar taşımışlar mı taşımamışlar mı? Biz ne kadar hazmetmesek de teröristler bunu20 senedir ülkenin dört bir yanında dalgalandırıyor. Neden bu bez parçasını sallıyorsun diyen var mı? İşte bende bunu hazmedemediğim için bayrak cümlesini kullandım. Birazda konu üzerine dikkat çekmekti, bakın ne haldeyiz diye, konu bundan ibarettir.
Gelelim asıl konumuza, 1976 yılından bu yana askerliğim hariç yazmaktayım. Memuriyetim döneminde bile hiç ara vermeden yazı yazmaya devam ettim. Bazen kendi ismimle, bazen farklı isimlerle devam ettim. Şöyle geriye bir bakıyorum 35 senemizi bu mesleğe vermişiz, halende vermeye devam ediyoruz. Buna rağmen orta yaşlara gelip ve 6 kitap yazdıktan sonra kendime Gazeteci-Yazar demeye başladım. İnanın günümün nerede ise tamamına yakınını bu meslekte geçiriyorum.
Birde günümüze bakıyorum bize burun kıvıran eli makineli gazetecilik oynayan arkadaşlarım var. Bu mesleği ilimizde hakkıyla yapan 20 kişiyi geçmez. Ama bir bakıyorum bir toplantı ve yemekte 60 kişiye yakın gazeteci orada. Ben burada arkadaşları kötülemek ve karalamak istemiyorum. Gazetecilik bir ayrıcalıktır, gazetecilik saygın bir meslektir, bu saygınlığı koruduğun müddetçe saygı görürsün. Mesleğin icrasına gelince kusura bakmayın bu sayıyı göremiyorum.
Yoksa bir basın toplantısına katılıp yemek yeni yenmez ne konuşuluyor, basını davet eden kimse neler söylüyor bunları dinlemeden orayı terk etmek basın mensupluğu değil. O zaman arkamızdan hakaret vari sözler söylenmesine sebep oluruz. Bir basın kuruluşunun teknik ve mutfak kısmında çalışan gazeteci değil teknik elemandır. Siz bunları da gazeteci diye lansa ederseniz toplumda saygınlığımızda kıymetimizde kalmaz. Gazeteci öyle fotoğraf makinesini omzuna takmakla yetişmez, bu işi büyüklerinden ve mesleğinin hakkını verenlerden öğrenerek yetişir.
Hiç unutmam Yeni Asya gazetesinde çalışıyorum, o dönem Yavuz Bahadıroğlu gibi çok büyük ustalar burada çalışıyor. Sabah her türlü gazete alınır, o zaman bu kadar teknik ulaşımda yok, yazarlar tarafından gazeteler okunup kendilerine konu bulurlar. Bir gün ben lüzumsuzluk yapıp gazeteleri alıp okuyordum, Bahadıroğlu gelip gazeteleri elimden alarak; “ sen ne zaman bu gazeteleri alıp okumaya başladın, hele önce ustalarına saygıyı sonra gazetecilik terbiyesini öğren” demişti.
Bizler böyle yetişerek geldik, esnaflığı ya da bir başka mesleği bırakıp bu işe başlamadık. Önce bu işin mutfağında yetişeceksin, yetişmekle kalmıyor bu mesleğe de yatkın olacaksın. Ama maalesef çok üzgünüm, bu kadar gazeteci enflasyonu yaşamayı bu dönemde gördüm. Bir dostum bana sormuştu; “ Aksaray da kaç gazeteci var” deyince çok şaşırdım. Kaç desem ki; “ valla her ay her sene farklı simalar çıkıp kayboluyorlar, hiç görmediğim insanlar görünüyor gidiyor sayı veremeyeceğim” dedim.
Bundan dolayı da gazetecilere pek fazla değer verilmiyor, Belediyeden sonra bu yıl ilk defa Barolar Birliği bizleri ağırlayıp bir araya getirdiler. Baro Başkanı Sayın AV. Levent Bozkurt ve yönetim kuruluna bu jestlerinden dolayı teşekkür ediyorum.
Tabi 68 Aksaray Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Sayın Ali Südemen bizleri bir araya getirerek bu işi bilfiil yapan arkadaşların çoğunluğunun olduğu bir gecede bir araya topladı, müzik eşliğinde bir araya gelip fikir alışverişinde bulunduk. Ama her ne olursa olsun güzel bir gecede beraber olmanın mutluluğunu yaşadık. Gazetecilik ayrıcalıksa bu ayrıcalığı hissedip hissettiren gazeteciler ayrıcalıklıdır. Gerçek manada gazetecilik yapan bütün dostlarımın gününü kutluyorum.