Aksaray olarak Yunus Emre’ye sahip çıkamayacak kadar aciz değiliz. Kim bu beraber anmaya razı oldu ise buna da şiddetle karşıyım. Çünkü ziyaret tepesinin bütün bakımı ve korumasını Sarıkaraman kasabası yapıyor.

       Kırşehir nasıl ortak oldu bunu sizlerle ilk defa paylaşayım. Çünkü bende ilk defa İlimiz tarafından organize edildiğinde Belediye Basın Yayın Kültür Müdürü idim. İl Kültür Müdürlüğü ile beraber organize ederek sağ olsun eski Belediye Başkanımız Ahmet Er burasının bütün masraflarını karşılamıştı. Kutlama alanında oturacak tribün bile yok iken ben üç gün orada seyyar tribün kurdurmuştum. İşin maddi boyutunun tamamını biz konferans bölümünü vilayet karşılamıştı.

       Aksaray il Olmadan malumunuz Niğde’ye bağlı idik. Doğru dürüst yatırımlardan pay alamıyorduk ki, Yunus Emre etkinliğini nasıl üstlenecektik. Ortaköy Sarıkaraman kasabası ve Kırşehir’e bağlı bir köyün arasında olması nedeni ile ayrı ayrı zaman ve tarihlerde buraya yakın köyler Yunus Emre’yi anma günleri düzenleyerek kendilerine mal etmek isterler.

      O dönemin Sarıkaraman Belediye Başkanı Yılmaz Demiray bu tepede bir çalışma başlatarak sahiplenir. Hatta sınırların iki valilik nezdinde arazi olarak belirlenmesini ister. Ama Niğde o zaman işin içine girmek istemez. Sınırlar belirlendiğinde ziyaret tepesi tamamen Aksaray il sınırları içerisinde, hatta buraya Kırşehir il sınırı 1 km. mesafede.

       Sarıkaraman Belediyesinin yeterli parası olmadığı için Yunus Emre’nin türbesini Kırşehir sahiplenmek için tadilat yapar. Daha sonra Aksaray il olduktan sonra Yılmaz Demiray mücadeleye devam eder ve konuyu dönemin valisi Sayın Cahit Kıraç benimser. Konuyu dönemin Belediye Başkanı Ahmet Er’e iletir ve mutabık kalırlar

       Eylül sonlarında belirlenen alıç olgunluğu döneminde anma günü belirlendi. Bende Kültür Müdürü olmam nedeni ile konudan bilgi sahibi idim. Sayın vali Cahit kıraç manevi konuşmalarının hazırlığında bendende destek alırdı. Yine beni çağırdı, “  Yunus Emre’nin Aksaraylı oluşu ile ilgili bir kaynak bul” dedi. Bende kendilerine, “ efendim kaynağa ne gerek var Taptuğun tapusuna, kul olduk kapısına. Yunus miskin çığ idik piştik elhamdülillah.  Diyor bundan daha iyi kaynak mı olur” dedim. Döndü, “ çok zekisin bu cümle yeter Yunus bizim artık” dedi ve bunu meydandaki konuşmasında belirtti.

      Ve bir itirafta daha bulunayım ilk defa bir siyasi olarak dönemin Belediye Başkanı Ahmet Er bu etkinliğin içinde bulunarak sahiplenmiştir. O güne kadar hiçbir siyasi Yunusu sahiplenmemişti. Hatta tüm masraflarını üstlenmişti, ama ilgisi olana da olmayana da dönemin İl Kültür Müdürü plaket verirken 28 şubat korkusundan dolayı etkinliğin sıkıntısını Başkan Er ve Ben çekmeme rağmen bir metal parçası esirgenmişti. Sayın Er de bana kızmış senin haberin yok mu demişti evet haberim yoktu.

       Ama taptuğa geldiğimizde Sayın Vali Kıracın duyacağı şekilde İl Kültür Müdürü Pamuğa çok ağır sözler söylemiştim. Bunu da vali Bey duymuş ve iki gün sonra Er’in gönlünü almıştı ama Er akşamki panele katılmamıştı. O günden bu yana kutlamalar devletimiz tarafından üstlenilmiştir. Ne hikmetse o etkinlikten sonra anma işine Kırşehir de dahil olmuştur.

       Kırşehir ile hiç alakası olmayan tamamen bizim sınırlarımız içinde bulunan ve hocası Taptukta Aksaray da olan bir Yunus Emre anma işine Kırşehir’in katılmasını kabul etmiyorum.

      Sayın Valimizden istirhamım, ziyaret tepedeki türbe, çilehane ve yaşam yeri tamamen Aksaray sınırları içinde olan Yunus Emre’ye sahip çıkamıyormuşuz gibi işin içine Kırşehir’in dahil edilmesini kabul etmiyorum. Yunus bizim ve hocası da bizim, Kırşehir’le ilgili en ufak bir bağlantısı olmayan Yunusa sadece biz sahip çıkalım.

         Ziyaret tepenin ilimiz sınırları içinde olması nedeni ile oradaki bakım ve temizliği Sarıkaraman Belediyesi yapmaktadır. Buraya Kırşehir’in en ufak bir katkısı yoktur, katkısı olmayan ve sınırları dışındaki bir etkinliğe ortak ederek Kırşehir’in reklamını yapmamıza gerek yok. Bu bir tekliftir, Kırşehir valiliği ile görüşülerek anma etkinliğini her yıl Aksaray üstlenmeli.