Bugünde Belediye Başkanımız Sayın Nevzat Beyle yaptığım görüşmeyi yazmayı düşünüyordum, onu da pazartesi günü köşemize alalım.

Dünya kadınlar günü dolayısı ile kadınlar ile ilgili çeşitli etkinlikler düzenleniyor. Kimi kurum ve kuruluşlar yolda, belde, işyerinde ve evlerde kadınları memnun etmek için güller ve çiçekler dağıtılıyor. Kimi kuruluş ve derneklerde kadınlara özgürlük ve dokunmazlık istiyorlar.

Hala medeni dediğimiz dünyada sokak ortasında kadınlar öldürülüyor, kurşunlanıyor. Biz olayın bir yerinden bakıyoruz, ona göre değerlendiriyoruz. Dört duvar arkasında yaşananları bilemiyoruz, kim haklı kim haksız ondanda haberimiz yok. Kadın mizaç olarak erkekten bedenen güçsüz olduğu için haliyle ister istemez kadından yana olmak durumu ortaya çıkıyor.

Zaten medeni ve seviyeli bir aile birlikteliğinde insan öldürme ve yaralama olmaz. İnsanlar anlaşamayabilir, ama en güzeli evlenildiği gibi ayrılmasını da bilmektir. Ayrıldıktan sonrada kimse kimsenin hayatına karışmadan yolunu seçmelidir. Ayrıldığın bir kadına hala sahiplenmek ve onu koruyormuş gibi kıskanmak hiçbir eşin hakkı değil. Madem bu kadar seviyor kıskanıyordun neden bu duruma geldiğini sormak lazım.

Dünya kadınlar günü, anneler günü ve sevgililer günü gibi günler artık batıdan bize yerleşmiş vaziyettedir. İslam dininde kadın bir evin her şeyi, direği, içişleri bakanı ve cennetin anahtarıdır. Bu saydığım unsurların olduğu bir evde kadın nasıl sevilmez, nasıl sayılmaz ve nasıl eli öpülmez. Bunları bilmeyen toplumlarda kadın aşağılanmaktadır.

Efendim vitrinlere bir bakın tamamen kadın manken, tanıtımlara bakıyorsunuz kadın tanıtıcılar, pazarlamacılara bakıyorsunuz kadın pazarlamacılar, tanıtımcılara bakıyorsunuz kadın tanıtımcı, gösterilere bakıyorsunuz kadın göstericiler, defilelere bakıyorsunuz kadın defileciler. Sanki kadın başkalarının gözlerine hoş görünsün diye ticaretimizden tutun tanıtımımıza kadar kadın kullanıyoruz. Eğer bu tür yerlerde kadınlarımız üzerinden cebimizi dolduruyorsak bu kadın severlik değil.

Kadını korumak ve değer vermek beyler bu değil. Kadınlar baş tacı edilmesi gerekirken ayakaltına almak kadın haklarını korumak değildir. Aksine kadınlara bir saygısızlıktır, onların çocuklarına karşı bir sorumsuzluktur. Üreten kadın bu şekilde üretken olmamalı, onun mizacına ve yapısına göre istihdam edilmeli. Erkeklerde onu güçsüz görüp ondan yararlanma ve aşağılama durumuna düşmemeli.

Kadına karşı gaddar, egoist ve şiddet düşünen erkekler zaten aşağılık kompleksine girmiş insanlardır. Onlara bazı kanuni haklar veriyorum diye erkeklere karşıda saygılarını yitirmemeliler. Son yılarda kadınları ekonomik olarak Ak Parti hükümeti ciddi bir şekilde desteklemektedir. Önümüzdeki günlerde eşinden ayrılmış ve eşi ölmüş sosyal güvencesi olmayan kadınlara verilmesi düşünülen aylık 250 TL. Fevkalade bir destektir. Hiç değilse bu destekler kadınlarımızı onurları ile yaşatamasa da başkalarına el aştırmaz. Hatta üzülerek söyleyim karnını doyurmak için etini satma durumunda olanları da kurtarmış olur. Maalesef bunlar acı gerçeklerdir, bu tür çaresizlerin sayısı az değil.

Bu arada eşi ölen ve eşinden ayrılan yaşlılarında işi çok zor. Geçtiğimiz günlerde Huzur Evinde bir televizyon programı çekiyordum, program öncesi yaşlılarla sohbet ettim. Bir yaşlımız, “ maaşım var evim var ama bakanım yok, Başbakan Erdoğan’a kızıyorum ha bire dul kadınlara yardım ve para veriyor onlarda koca almıyor. Bizler böyle hanımsız buralara geliyoruz” diye sitem etmişti. Hakikaten hanımlar bundan sonra bir boğaz ve geçim için artık koca almaları çok zor, ama güzel bir uygulama.

Eli öpülmesi gereken bütün hanımlara saygı duyuyorum. Kadınlara yılın 12 ayında saygı duyulmasını temenni ediyorum. Onlar belli günlerde değil her gün anılıp saygı duyulmalı. Tabi saygı duyulması gerenlere saygı duyulmalı. Erkeklerde kadınlara karşı şiddeti bırakmalı.