SENSİZ KALINCA!

Gönül ölü, başı neylesin,

Beden ölü, aşı neylesin,

Yıkık türbe, taşı neylesin,

Viranedir, sensiz kalınca!

Gül, bahar, güneşi istemez

Can dostu, kardeşi istemez

Meczubu, ermişi istemez

Gam hanedir, sensiz kalınca!

Sıla bilmez, gurbeti bilmez

İddet bilmez, mühleti bilmez

Ferman bilmez, devleti bilmez

Harabedir, sensiz kalınca!

Demdir geçer, sızı bende dâr,

Lahza ateş, közü bende har,

Kör baht, kara yazı bende var,

Bela nedir, sensiz kalınca!

Adın anar, ötesi yoktur,

Gönül yanar, matemi çoktur

Döşü kan, ne merhem ne doktor…

Divanedir, sensiz kalınca!

Düştü benlik, kaldı heyhatlar

Gönül ahlar, vahlar, feryatlar…

Mest olup, dert ile rahatlar

Meyhanedir, sensiz kalınca!

Yelden yele, kokunu duyar

Seni düşler de karnı doyar

Ben unutsam, putunu koyar

Aşk hanedir, sensiz kalınca!

Kaf dağından düşmüş kuş gibi

Arzı gezer, Mecnun’muş gibi

Gözyaşından sarhoşmuş gibi

Mestanedir, sensiz kalınca!

Bulut idi, yağdı kar oldu,

Eridi, toprakla karıldı

Nâr-ı Beyza yaktı, kor oldu

Tennuredir, sensiz kalınca!

Aştım sanır, boşa dolanır

Menzil vuslat, aşka ulanır,

Kaçtım sanır, derde bulanır

Pervanedir, sensiz kalınca!