Sözüyle özü, inancıyla davranışı bir olan müminlerin varlığı, toplumsal dönüşümün en sağlam ve en etkili temelini oluşturur. Çünkü sözden çok hâl etkiler; anlatılan değil, yaşanan iz bırakır.

İdeal olan; söylediğini yapan, yapamayacağı şeyi söylemeyen, içiyle dışı, fikriyle fiili bir olan insan olabilmektir. İmanının gereğini yerine getiren kimseler, güzel örneklikleriyle çevrelerine rehberlik ederler. İslam’ı yaşamadan anlatanların verdiği zarar ise çoğu zaman faydasından daha büyük olur. Buna karşılık, hiç konuşmasa bile yaşayışı düzgün olan bir mümin, farkında olmadan insanlara tesir eder. Bu nedenle mümin, öncelikle İslam’ı kendi hayatında yaşamalı; ardından yaşadığını aktarmalıdır. Ancak bu şekilde faydalı ve etkili olunabilir.

İnsan, kurtuluşunu başkalarının felaketinde ya da yükselişini başkalarının alçalmasında aramamalıdır. Gerçek kurtuluş ve mutluluk; inanılan değerlere sahip çıkmakla, ibadetleri yerine getirmekle ve bunun sonucunda güzel ahlâka ulaşmakla mümkündür. Bu hakikat, ilk insandan itibaren bütün ilahi dinlerde yer almıştır. Tahrif edilmeden önceki tüm ilahi dinler insanlara güzel ahlâkı emretmiş, son ve mükemmel din olan İslam ise bunu en büyük erdem olarak görmüştür.

İman eden ve imanın gereği olan ibadetleri yerine getiren Müslüman, güzel ahlâka ulaşır. Böyle bir insan hem kendisi güven içinde olur hem de çevresine güven verir. Nitekim Peygamber Efendimiz (s.a.s.) şöyle buyurmuştur:
“Müslüman, elinden ve dilinden başkalarının emin olduğu kimsedir.” (Buhârî, İman, 4)
Yine başka bir hadisinde:
“Amellerin en faziletlisi Allah için sevmek ve Allah için buğzetmektir.” (Ebu Davud, Sünnet, 2) buyurarak ölçüyü net bir şekilde ortaya koymuştur.

Dinimiz İslam, güzel ahlâka büyük önem vermiştir. İman ve ibadetlerin asıl hedefi insanı ahlâklı kılmak ve faziletlerle donatmaktır. İslam ahlâkı, yalnızca bireysel değil; toplumsal hayatı da kuşatan evrensel bir özelliğe sahiptir. İnsan hayatında ihtiyaç duyulan tüm temel ahlâkî ölçüler Kur’an-ı Kerim ve sünnet ile bildirilmiştir. Nitekim Peygamber Efendimiz (s.a.s.):
“Mü’minlerin imanı en kuvvetli olanları, ahlâkı en güzel olanlardır.” (Müsned, 2/250) buyurmuştur.

Kur’an-ı Kerim, Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.s.)’i bizlere en güzel örnek olarak sunar:
“Andolsun ki Resûlullah, Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah’ı çok zikredenler için güzel bir örnektir.” (Ahzâb, 21)
Yine Kalem Sûresi’nde:
“Şüphesiz sen yüce bir ahlâk üzeresin.” (Kalem, 4) buyrularak onun ahlâkı övülmüştür. Peygamberimiz (s.a.s.) de bu gerçeği şu sözleriyle özetlemiştir:
“Ben ancak güzel ahlâkı tamamlamak için gönderildim.” (Muvatta, Hüsnü’l-Hulk)

İslam; imana dayanan, ibadetlerle güçlenen ve sonucunda güzel ahlâka ulaştıran bir hayat nizamı sunar. Ahlâkî davranışları; helal-haram, günah-sevap bilinciyle temellendirir. Yalan söyleyen bir kişi sadece ahlâksızlık yapmakla kalmaz, aynı zamanda Allah’a karşı da günah işlemiş olur. Bu sebeple Müslüman; haramlardan kaçınmalı, doğruluk, dürüstlük, yardımlaşma gibi güzel davranışları hayatına hâkim kılarak İslam ahlâkına ulaşmalıdır.

Toplumun olumsuzluklardan arınması, sözde değil özde dava adamı olan, yaşayan ve yaşatan hakiki müminlerin çoğalmasıyla mümkündür. Rol modelimiz olan Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.s.), yaşamadığı hiçbir şeyi ashabından istememiş; önce kendisi yaşamış, sonra ümmetine örnek olmuştur.

Bu güzel örnekliği hayatımıza taşıyabilen bahtiyar müminlerden olabilmek duasıyla, sıhhat ve afiyetler dilerim.