AF YOK!

Ben bir Selvi’yi kökten kestim

Çağırsam bile daha gelmez!

Bulut misali, gökten kestim

Yalvarsam bile daha gelmez!

Ben ölsem bile daha gelmez!

Ne ettiyse, bu dilim etti

Gönlüm kesti, bin dilim etti.

Ne dostum, ne sevgilim etti

Haykırsam bile daha gelmez!

Ben ölsem bile daha gelmez!

Dağlar uçtu başıma, gör bak!

Yandı yürek, döşüme gir bak!

Deniz oldu, yaşıma bir bak!

Boğulsam bile daha gelmez!

Ben ölsem bile daha gelmez!

Kabahatin özrü olmazmış

Tövbe etsem, gönlü bulmazmış

Affıma ferman yazılmazmış

Kul olsam bile daha gelmez!

Ben ölsem bile daha gelmez!

İkrar vermiş, müddet var, af yok!

Gamze küskün, nefret var, laf yok!

Aşk divanında, bize saf yok!

Ben ölsem bile daha gelmez!

Ben ölsem bile daha gelmez!

BANA KALSA HAVA HOŞ!

Kayboldu yok… Ya gözün, ya saçından…

Küstü gönül, dönmesin daha geri!

Ha senin nazın, ha kendi suçundan…

Küstü gönül, dönmesin daha geri!

Dün akşam, senden bahsederken, sustu,

Görmediği gamzene, surat astı,

Bana değil, mutlak sanadır kastı…

Küstü gönül, dönmesin daha geri!

Bende bilirler, evi boş, tahtı boş…

Belki aç, açık… Belki sızdı sarhoş!

Sen sormasan! Bana kalsa, hava hoş…

Küstü gönül, dönmesin daha geri!

Yenilip sevda satrancında sana

Utancından, kırdırdı şahı bana…

Bilmem artık, nasıl çıkar meydana,

Küstü gönül, dönmesin daha geri!

Gözlerin için, benden vaz geçen o

Beni terk edip, seni yâr seçen o

Kendi düşen, kendi kızan, göçen o…

Küstü gönül, dönmesin daha geri!

Bezmiştim zaten, kahrından, derdinden,

Kafa dinliyorum, kâhya keyfinden…

Şehit der düşerim, aşk seferinden

Küstü gönül, dönmesin daha geri!

Boş ver! Dedim. Halini anlamadım…

Söylemişse de, belki dinlemedim!

Valla, sendedir diye tınlamadım!

Küstü gönül, dönmesin daha geri!