GÖNLÜME SORSAN!

Ne menzili var, ne durağı durak

Senden ötesi hiç, gönlüme sorsan!

Şah damardan sonrası, sana ırak

Yakın olmaksa güç, gönlüme sorsan!

Sanır bende, kaybeder beni döner…

Yanar bende, kül eder beni gömer…

Bulur bende, gayb eder seni, söner…

Ne put tanır, ne haç, gönlüme sorsan!

Gönül, senin sevdana uymuş beşer,

Alem, boynumda zincir olsa düşer…

Yürek Bir tandır, zikrin onda pişer

Ne iki var, ne üç, gönlüme sorsan!

Bildim arzı, ne hakikat, ne ebet…

Var gelen her şey, yokluktan ibaret,

Buyur gel, ister yak, ister imar et

Sen, ‘’Var’’sın, ben, ‘’hariç’’, gönlüme sorsan!

Aklım zerre, âleme olmuş mahal,

Zaman har avcumda, ömrüm yanık dal,

Dal dal küldür, bana verilen hayâl

Gâh dağıt, gâh al saç, gönlüme sorsan!